“Als colourist werk ik nauw samen met het hele creatieve team. Je draagt echt iets bij aan een project en leert veel door de fijne samenwerkingen met onder andere de DOP (Director of Photography) en regisseur(s). De eerste paar minuten van een grading sessie besteed ik aan het bekijken van het materiaal. Wat zie ik? Waar komt het licht vandaan? Wat is het bereik van het materiaal, de kleurdiepte, het contrast? Wat is het kleurenpalet? Of zijn er misschien problemen waar de DOP tegenaan is gelopen tijdens het draaien? Zoals bijvoorbeeld shots die lastig te matchen zijn binnen een scène of bepaalde kleur of zijn er kwaliteitsverschillen door het gebruik van verschillende camera’s op set. Misschien stond er wel een lamp die niet verwijderd kon worden op een locatie en daarom een ongewenste kleur toevoegt. Dat moet dan tijdens de grading worden gecorrigeerd. Ik draai tegelijkertijd een beetje aan de contrasten om te kijken hoe de curve zich gedraagt. Hoe verhouden licht en donker zich tot elkaar en hoe gedragen de kleuren zich?”

“Het analyseren is ondertussen een redelijk geautomatiseerd proces, dus tegelijkertijd vraag ik aan de DOP, de regisseur en/of het creatieve team welke sfeer of look zij graag willen neerzetten. Bij het ene project mag ik zelf de hele look bedenken, voor het andere project komt de DOP of regisseur zelf met een uitgebreid moodboard. Vaak is het zo dat er vooral in gevoelstermen wordt gesproken zoals bijvoorbeeld: een uitbundig of sombere sfeer, een vrolijk of warm gevoel, volle kleuren, stijlvol of een klassieke uitstraling. Soms wordt er gerefereerd aan een film of het werk van een fotograaf. Het is dan mijn taak om deze termen en voorbeelden te vertalen in een look. Aangezien niet iedereen dezelfde associaties heeft bij een bepaalde kleur is het daarom in eerste instantie een beetje spelen en uitproberen. Het kan natuurlijk meteen raak zijn maar het kan ook dat de look die de DOP of regisseur eerst voor ogen had uiteindelijk niet zo goed werkt en dat daar aanpassingen op gemaakt moeten worden. Gedurende het ‘uitproberen’ zet je eerst snel de schets neer, daarna lijkt het meer op beeldhouwen. Links en rechts iets tweaken, de nadruk leggen op het midden of belangrijke personen. Laag voor laag bouw je een shot op. Vervolgens is er nog de taak om de shots met elkaar te matchen. Je moet wel het idee hebben dat je van begin tot eind naar dezelfde film hebt gekeken.”

In de dramaserie ‘Dit zijn wij’ voor de KRO-NCRV (regie: Mark de Cloe, Simone van Dusseldorp en André van Duren) volg je de levens van vijf dertigers. In de serie zie je hoe gebeurtenissen uit het verleden nog altijd bepalend zijn voor het leven in het hier en nu. De serie is een re-make van de Amerikaanse serie ‘This is us’ door bedenker Dan Fogelman. “Dit zijn wij is een goed voorbeeld van hoe een gevoelsterm is vertaald naar een bepaalde sfeer. Voor deze serie hebben we een nostalgische sfeer neergezet. Nostalgie is een soort heimwee naar het verleden hebben. Door zachte en warme tonen te gebruiken hebben we dat gecreëerd op beeld. Daarnaast ligt er ook nog een beetje grain (korrel) over het beeld heen om het meer structuur te geven.”

Een ander voorbeeld is de misdaad telefilm Hallali (regie: Eché Janga, DOP: Gregg Telussa. “Ik zou de stijl van deze film omschrijven als surrealistisch absurdisme. We hebben een intense look gecreëerd waar het komische en het misdaadgenre elkaar ontmoeten.”

“Het is als colourist wel handig om te weten wat er ‘in’ is op een bepaald moment. Waar wordt veel mee gewerkt? Bijvoorbeeld met splitscreens, vintage looks, felle kleuren, gebruik van veel lensflares of zwart-wit beelden tussen shots met kleur. Die inspiratie haal ik bijvoorbeeld uit de films die ik kijk, maar ook uit videoclips, fotografie, mode eigenlijk allerlei soorten culturele uitingen. Daarnaast gebruik ik Instagram en ook Pinterest om moodboards te creëren en maak ik ontzettend veel screenshots van werk van kunstenaars en fotografen om eindeloos naar de kleuren te kunnen staren.” 

“Toch wel de meeste ideeën doe ik op door gewoon om me heen te kijken en dan met name in de natuur. Hoe het licht op het water schittert, de kleuren van een zonsondergang, het schijnsel van kunstlicht op een natgeregende straat in een donkere nacht. Ik kijk hoe mensen, planten, gebouwen, verschillende soorten lichtbronnen vangen. Op deze manier creëer ik mijn eigen sferen en looks. Je krijgt ook gedurende projecten dingen mee van andere creatieven, als ik bijvoorbeeld een goed trucje heb geleerd van iemand dan neem ik dat natuurlijk mee in een volgend project. Als colourist sta ik altijd compleet in dienst van een project maar grappig is wel dat ik soms mijn eigen grading herken. Of anderen dat ook zien dat weet ik niet, het zijn denk ik meer de gebruikte tinten die mij zelf opvallen.”